Vísindablaðamenska á háu stigi

Sko, ég bara nenni þessu ekki. Eins og einhverjir tóku kannski eftir þá var ég að byrja á smá orðahnippingum við vísindaritstjóra Morgunblaðsins, Kristján G. Arngrímsson. En ég bara nenni því ekki. Í fyrsta lagi vegna þess að ég hef þarfari verk á dagskránni hjá mér eins og að drulla doktorsverkefninu mínu áfram, þýða Skinner og koma honum til Bókmenntafélagsins og koma þessu íslenska atferlilsjournali af stað (óska hér með eftir nafni á blaðið). En önnur ástæða sem ég nenni ekki að standa í bréfaskriftum við manninn er að ég held að honum sé bara ekki við bjargandi. Kíkið á bloggið hans http://www.kga.blog.is/blog/kga/ og lesið þar færsluna um leik barna. Samkvæmt hæstvirtum ritstjóra vísindagreina á Morgunblaðinu gáfu "Bandarískir barnalæknar" út skýrslu og í henni er sagt að foreldrar þurfi að leyfa börnum sínum að leika sér meira til þess að heilinn í þeim þroskist.
Tökum nú aðeins eftir.
1. Hvað er átt við með "Bandarískir barnalæknar"? Eru þetta samtök barnalækna í USA? Eru þetta mikilsvirtir vísindamenn og rannsakendur á sviði barnalækninga? Eru þetta kannski nokkrir krumpaðir gamlir læknar sem eru alveg vissir um hvað börn þurfa af því að þeir hafa verið svo lengi barnalæknar? Þetta ætti að vera skýrt fyrir lesendum þegar um ræðir penna sem er hæfur til að skrifa um vísindi.
2. Penninn sem um ræðir er heimspekingur. Má ég bara spyrja hæstvitan heimspeking hvaða heilsatöðvar það eru sem eiga að þroskast? Hvaða heilastarfsemi er það sem á að þroskast við það að börn leiki sér? Ekki það að ég sé að mótmæla þessum staðhæfingum heldur finnst mér þetta bara vera nokkuð sem skiptir máli. Gæti jafnvel verið að hér séu hinir frábæru barnalæknar að falla í þá gryfju að tæta í sundur heila og hegðun á frekar ósmekklegan hátt? Það er að segja: Auðvitað læra börn meira í félagslegum samskiptum ef þau fara út að leika sér heldur ef þau hanga heima í tölvunni. Auðvitað læra þau frekar að takast á við heiminn ef þau fara út að leika sér heldur en hanga heima í tölvunni. Auðvitað þroska þau hreyfigetu sína meira ef þau eru úti að leika sér en ef þau eru í tölvunni. En þetta er ekki beint heilastarfsemi er það? Ég vill ekki vera eins og snargeðveikur atferlissinni frá 1950 og halda því fram að allt sé skilyrðing og heilinn skipti ekki máli, það er auðvitað bábylja og vitleysisgangur. Heilinn þroskast með breytingum í hegðun og er jafn háður umhverfinu og hvaða annað líffæri. Það er það sem ég á við þegar ekki ætti að slíta sundur hegðun og heilastarfsemi algerlega hugsunarlaust.
3. Eftir að tala um þessa skýrslu í einhverjar 20 línur fara næstu 50-100 (hafði ekki fyrir því að telja) línur í það að tala um hamingjuna og hvað sé hamingja og að börn eigi rétt á hamingju. Má ég spyrja: Hvað í fjáranum kemur þetta skýrslunni við, innihaldi hennar og hugsanlegum viðbrögðum við ábendingunum? Ekkert? Ekki nokkurn skapaðann hlut.

Þetta er helsta ástæðan fyrir því að ég nenni ekki að hafa fyrir því að standa í bréfaskriftum um gæði vísindagreina við þennan mann. Hann færi eflaust að tjá sig um the contextual theory of truth eða eitthvað álíka gáfulegt. Einmitt, sannleikurinn er aðstæðubundinn, þyngdaraflið er ekkert annað en stafir á blaði. Ég mæli þá með prófinu sem Sokal mælti með handa pómóum og contextualistum. Opnaðu gluggann á skrifstofunni þinni sem er væntanlega ekki á jarðhæð. Stígðu upp í gluggasilluna og stökktu. Gáðu hvað gerist.